ಗರ್ಭಾಂತಃಕರಣ

ಅಮ್ಮ..
ಮೊದಲ ಕೀಟಲೆಗೆ
ಅಟ್ಟಿಸಿ ಹೊಡೆದವಳು ನೀನು,
ನಂತರವೂ..!

ತಿಳುವಳಿಕೆಯ ಮೊದಲುಗಳಲ್ಲಿ
ಅಂಡಿನ ಬಾಸುಂಡೆಗಳಿಗತ್ತು
ನಿನ್ನ ಗಂಡನ ಕೇಳಿದ್ದೆ ನಾನು..
ನಾ ನಿಮಗೇ ಹುಟ್ಟಿದ್ದಾ?
ತಂದು ಸಾಕಿದ್ದಾ?
ಮುದ್ದು ಸುರಿಯುವ ಅತ್ತೆಯೇ ನನ್ನಮ್ಮನಾ?!

ಉತ್ತರ ದಕ್ಕಿದ್ದು
ನಿನ್ನ-ನನ್ನಲ್ಲೊಂದಷ್ಟು ಸಾಮ್ಯತೆಗಳಲ್ಲಿ.
ಪಾರ್ಲರಿಲ್ಲದ ಕಾಲ ನಿನ್ನದು
ಇಬ್ಬರ ಹುಬ್ಬೂ ಪೊದೆಪೊದೆ.
ಗಜಗಮನೆಯಲ್ಲ,ಗುಬ್ಬಿಯೂ ಅಲ್ಲ ನೀನು,
ನನ್ನಂತೆ.
ಸ್ನೇಹಿತನೆಂದ ನೆನಪು..
ಜಡೆಹಾಕಿದರೆ ಥೇಟ್ ನಿನ್ನಮ್ಮನೇ ನೀನು..!

ರೂಮಿನ ಮಂದತೆಯಲ್ಲಿ
ಪೋಲಿಪುಸ್ತಕದೊಂದಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದಾಗ
ಒಂದಿಂಚೂ ಬೈಯ್ಯಲಿಲ್ಲ ನೀನು..!
"ಯಾರಿದನ್ನು ಕೊಟ್ಟವ?" ಮತ್ತು
ಹಿತ್ತಲ ಹರಿವಲ್ಲಿ
ಹರಿದು ಬಿಸಾಕಿದ್ದಷ್ಟೇ.

ಅಜ್ಜಿಯೊಟ್ಟಿಗಿನ ನಿನ್ನ ಜಗಳ
ಯಾವತ್ತಿಗಿದ್ದಿದ್ದೂ ಶೀತಲವೇ.
ಆದರೂ
ಮಾತೆ-ರತಿಯರ ಮಧ್ಯೆಯ
ಅಪ್ಪನ ಸಮಭಾವದ ಹೆಣಗಾಟ
ನಂಗೆ ಮಾತ್ರ ಗೊತ್ತಿತ್ತು,ಗೊತ್ತಾ..?

ಕಾಲದ ಸವಕಳಿ ಬಹುಬೇಗ ಸಂದಿತು.
ವೀರ್ಯ,ಗಾಂಭೀರ್ಯತೆಗಳರ್ಥ ತಿಳಿಯಿತು.
ಓದಿಗೆಂದು ಮನೆಯಿಂದ
ಹೊರಬಿದ್ದಿದ್ದೂ ಆಯಿತು.
ಆಗ,ಆಗಲೇ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು ನಿನ್ನತಿಮುಗ್ಧ ಪ್ರೀತಿ.

ಅಲ್ಲಿಂದಿಲ್ಲಿಗೂ ಅದು ಜಾರಿಯಲ್ಲಿದೆ.
ದಿನಕ್ಕಾರುಸಲದ ಫೋನು,
"ಹೊಟ್ಟೆಬಾಕ ನೀನು,
ಎರಡು ಚಪಾತಿ ಯಾವ ಮೂಲೆಗೋ?"
ಎನ್ನುವ ವಾತ್ಸಲ್ಯ,
"ಅರ್ಜೆಂಟಿಗಿಟ್ಟುಕ್ಕೋ,ಅಪ್ಪನಿಗೆ ತಿಳಿಸಬೇಡ"ವೆಂದು
ಕೊಡುವ ಸಾವಿರದ ನೋಟು..

ಅಮ್ಮನಮೇಲಿನ ಕಥೆ,ಕವನಗಳ
ತಿರುವುಗಳಲ್ಲಿ "ನನ್ನಮ್ಮನ್ಯಾಕೆ ಹೀಗಿಲ್ಲ?"
ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದವನಿಗೆ
ಸಾತ್ವಿಕ ಉತ್ತರ ನಿನ್ನಿಂದಲೇ ಸಿಗುತ್ತಿದೆ ನನಗೆ.
"ಹಾಗಿದ್ದೆ ನಾನು,ಈಗಲೂ,
ಕುರುಡುಕಣ್ಣು ನಿನ್ನದು".

ಇಷ್ಟಾಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ
ನಿನ್ನ ಬೆನ್ನಲ್ಲೊಂದು ಛಳಕು.
ಯಾವ ಕ್ಷಣದಲ್ಲೂ ನೀನು ಕಾಲು
ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದೆಂಬ
ಡಾಕ್ಟರಿನ ಉದ್ಗಾರ..
ಬೇವರ್ಸಿ ಬದುಕಿನ ಆಟ ಇಲ್ಯಾಕೆ ಶುರುವಾಯಿತಮ್ಮಾ?

ಹಾಗಾಗಕೂಡದು.

ಕೈಗೊಂದು ಕೋಲನ್ನು ನಾನೇ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ.
ತಪ್ಪಿದ್ದರೂ,ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ
ಪ್ರತಿದಿನ ಅಟ್ಟಿಸಿ,ಓಡಾಡಿಸಿ ಹೊಡಿ ನನ್ನ :
ದೈವಕ್ಕೂ ಬಿಟ್ಟುಕೊಡೆನು ನಾ ನಿನ್ನ.
ಮುಕ್ಕೋಟಿದೇವರು ಕಾಲಡ್ಡ ಕೊಟ್ಟರೂ
ನಿನ್ನ ಕಾಲ್ಗಳ ಓಟ
ನನ್ನ ಮುಪ್ಪಿನತನಕ ನಿಲ್ಲದಿರಲಿ.
ನನ್ನೆಡೆಗಿನ ನಿನ್ನ
ಜ್ವಲಂತ ಪ್ರೀತಿ ಜ್ವಲಿಸುತ್ತಲೇ ಇರಲಿ.