ಮರಳ ಗಾಳ

ದಿನವೂ ಮೀನು ಹಿಡಿಯಲು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ ಅವರು..
ಸಂಸಾರಕ್ಕೆ ದೇವರಂತೆ,
ಮತ್ಸ್ಯಕುಲಕ್ಕೆ ದೆವ್ವದಂತೆ..
ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಪಾತ್ರಗಳಿಗೆ ರಂಗವಿಲ್ಲದೇ,
ಮುಖವಾಡವಿಲ್ಲದೇ ಬಣ್ಣ ಹಚ್ಚುವ ಬೆವರ ಪುತ್ರರವರು..

ಸಾಗರವೆಂದರೆ ಸೋಜಿಗವಲ್ಲ ಅವರಿಗೆ..
ಬರೀ ನೀಲಿ,ಸೂರ್ಯನಿದ್ದರೆ ಕೊಂಚ ಕಿತ್ತಳೆ.
ಹಾಯಿಗಳ ಬಾಯಿಗೆ ಗಾಳಿಯ ಬೆಣ್ಣೆ ಮೆತ್ತಿಸುತ್ತಾ
ದಿನವೂ ಮೀನು ಹಿಡಿಯಲು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ ಅವರು.

ಅಲೆಯಲ್ಲಾದರೂ ಹಾಕಿಸು
ಸುಳಿಯಲ್ಲಾದರೂ ಹಾಕಿಸು
ಮೀನು ಬೀಳುವ ಹಾಗೆ ಬಲೆ ಹಾಕಿಸು ರಾಘವೇಂದ್ರಾ..
ಎಂದು ದೇವರ ಬೇಡಿ,ಮರಳ ಗೋಪೀಚಂದನವ ತೀಡಿ
ಪ್ರತಿದಿನವೂ ಮೀನು ಹಿಡಿಯಲು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ ಅವರು.

ಅದೊಂದು ದಿನ ಬಂದ ಡೊಡ್ಡಲೆಯ ಸುನಾಮಿ
ಬೇನಾಮಿ ಆಸ್ತಿಯಿಲ್ಲದ ಜನರ
ಗುಳೆ ಹೋಗಲೂ ಆಗದಂತೆ ನುಂಗಿಬಿಟ್ಟಿತು..
ಸಾಗರದಂಚು ಸ್ಮಶಾನವಾಯಿತು.
ದೇಹಗಳು ಕಡಲಮ್ಮನಿಗೆ ಹಾರವಾದವು..

ಸತ್ತವರಿಗೆ ಚಟ್ಟ ಕಟ್ಟುವವರೂ ಸತ್ತಪರಿ ಕಂಡು
ಮಮ್ಮಲ ಮರುಗಿತ್ತು ಮೊದಲಲ್ಲಿದ್ದ ಇಂದ್ರಪುರಿ..

ಅಳಿದುಳಿದವರು ಗಳಿಸಿದ್ದು ಕಳೆದು,
ರಾತ್ರಿ ಹಗಲಾಗಿ,
ಹಗಲು ರಾತ್ರಿಯಾದಂತೆ
ಮತ್ತೆ ಹಗಲಾದಾಗ
ಹೊಟ್ಟೆಗೊಂದಷ್ಟು ಹಿಟ್ಟಿಗೆ
ಅಂದೂ ಮೀನು ಹಿಡಿಯಲು ಹೋದರು ಅವರು..
ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯ ಹುಟ್ಟು ಹಾಕುತ್ತಾ..