ಮಾ

ಯಾತ್ರೆಯ ಮೋಹದೊಳಗೆ
ಕಂಡುಬಿಟ್ಟ ಊರುಗಳು ಅದೆಷ್ಟೋ..
ಸಾವಿರ ಬಣ್ಣಗಳು,
ನೂರಾರು ವೇಷಗಳ ಮಂದಿ
ಒಂದಾದ ಜುಗಲ್ ಬಂದಿ..
ಕೋಟಿ ಕೋಟಿ ಕಂಠ ಕಲ ಕಲ ನಿನಾದ ಕರಾಲೇ..

ಒಂದೆಡೆ ಹಸಿರು,ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ
ಬಿಸಿಲ ಉಸಿರ ಬಸಿರು..
ಟೆರೇಸು,ಹೆಂಚು,ಗರಿಮನೆಗಳು
ಎಲ್ಲವೂ ಕೊಡುವುದು ಒಂದೇ ನೆರಳು..
ಸುಜಲಾಂ ಸುಫಲಾಂ ಮಲಯಜಶೀತಲಾಂ..

ಬೇರೆಲ್ಲಾ ಮಣ್ಣಿನ ಕಡು ಹಳದಿ ಸೂರ್ಯ
ದೈವ ದಿನಕರನಾಗಿದ್ದಾನೆ ಇಲ್ಲಿ.
ಪಶ್ಚಿಮದವರು ಕಂಡಕಡೆ ಕೊಲ್ಲುವ
ಬಲಿ 'ಪಶು'.. ಕಾಮಧೇನುವಾಗಿದ್ದು ಇಲ್ಲೇ..
ಹೃದಯೇ  ತುಮಿ ಮಾ ಭಕ್ತಿ..

ಚಾಚಿದ ಕಾಲ್ಗಳ ಮೇಲೆ
ಮಕಾಡೆ ಕಂದಮ್ಮಗಳ ದುಂಡು ಸ್ನಾನ..
ಬಾಚುವ ಕೈಗಳ ತುಂಬ
ಗೊಂಚಲು ಕೂದಲ ಎಣ್ಣೆಗಂಪು..
ಅವಳು ಸೀರೆಯುಟ್ಟ ಭಾರತ ಮಾತೆ..
ಸುಹಾಸಿನೀಂ.. ಸುಮಧುರಭಾಷಿಣೀಂ..

ಹಾಗೊಮ್ಮೆ ನೋಡಿದರೆ ಮುಗಿಯದ ನನ್ನ ನಾಡು..
ರಾತ್ರಿಯಾದಂತೆ ಹೆದರಿ
ಮನೆಗೋಡಿಬಂದಾಗ ಬರಸೆಳೆದು
ಮುತ್ತಿಕ್ಕುವ ತಾಯಿಯಂಥ ಗೂಡು..

ಭಾರತ..

ನನ್ನ ದೇಶ,ನನ್ನವಳು,ನನ್ನವನು.. ನನ್ನದು.
ಅಬಲಾ ಕೇನ ಮಾ ಏತ್ ಬಲೇ..