ನಿದ್ರಾಪರ್ವ..

ಮನದಣಿಯೆ ಮಲಗಿ ಮಲಗಿ,
ಗುರಿಯ ಕನಸು ಬಿದ್ದೂ ಬಿದ್ದೂ
ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ಖಾಲಿಯಾಗಿದೆ..
ಸಹಸ್ರ ಮೈಥುನಗಳ ನಂತರದ ವೀರ್ಯದಂತೆ..!

ಕಟ್ಟಳೆಯಿಲ್ಲದ ತಿಂಗಳುಗಟ್ಟಲೆಯ ನಿದ್ದೆಯಿದು.
ಗೊರಕೆಯ ಸದ್ದಿಗೆಚ್ಚರವಾಗಿ "ಥೂ ಹಲ್ಕಟ್" ಎನ್ನಲು
ಪಕ್ಕದಲ್ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ.
ದುರುಳ ದುರ್ಯೋಧನನಿಲ್ಲದ
ಜುಳು ಜುಳು ವೈಶಂಪಾಯನ ನಾನು..!

ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ "ಥಟ್ ಅಂತ ಏಳಿ"
ಎನ್ನುವಂತೆ ಎದ್ದುಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ ನೆನಪು..
ಮೂರರ ಜಾವ..
ಬ್ರಾಹ್ಮಿಯಲ್ಲ.. ಮದ್ಯಾಹ್ನ..!
ಗೂಡುಕಟ್ಟಿ ಮುಗಿದ ಗೀಜಗನ ನಿರಾಳತೆಗೆ
ಹಾವಿನ ಭಯದಂತೆಯಾ??
ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.

ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲೆದ್ದು ಹೊಂಟವನಿಗೆ
ದಾರಿಗುಂಟ ಕುಂಟೆ-ಕಾವಲಿಗಳು ಅಡ್ಡ ಸಿಗಲು
ನನ್ನದೇನು ಬಂಗ್ಲೆಯೇ..?!
ಕದ ತೆರೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಮುಗಿದುಹೋಗುವ
ಬಡ ಅರಮನೆಯದು..!

ಅರೆ..!! ಅಶರೀರವಾಣಿ..!
"ಒಮ್ಮೆ ಎಚ್ಚರವಾಗು.. ದಾರಿ ಸಿಗುವುದು.."

ಎಚ್ಚರವಾಗಲಿಲ್ಲ..
ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಆಕಳಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಮಲಗಿದೆ..
ಮುನ್ನೂರೈನೂರು ಹೊತ್ತುಗಳನ್ನು
ಮುಗ್ಗಲು ಹಿಡಿದ ಚಾದರದಡಿ
ಮಗ್ಗಲು ಬದಲಿಸುತ್ತಾ ಕಳೆದೆ..

ಇಂಥದೊಂದು ಸಕ್ಕರೆ ನಿದ್ದೆಯ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ..

ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೇ ಸುಷುಪ್ತಿಯ ಪಿತ್ಥದಲ್ಲಿ
ಬಡಬಡಿಸಿದ್ದು..
"ಇದ್ಯಾ ಬುದ್ಧಿ ಬೇಕು" ಎಂಬಂತೆ
ಕೇಳಿರಬಹುದಾ..?!
ಕನಸಲ್ಲಿ ಜಗನ್ಮಾತೆ ಬಂದು
ನಾಲಿಗೆ ಎಳೆದು
ಹೊನ್ನ ತ್ರಿಶೂಲದ ಚೂಪಿನಲ್ಲಿ
"ಓಂ" ಬರೆದಳು..!!

ತಕ್ಷಣ ಧಿಗ್ಗನೆದ್ದು
ಕನ್ನಡಿಯೆದುರು "ಆ" ಮಾಡಿದೆ..
ಬಿಳಿನೊರೆ ತುಂಬಿದ ಕೆಂಪು ತೊಗಲು,
ಹಿಂದೊಂದು
ತೊಟ್ಟಿಕ್ಕುವ ಹನಿಯ ರೂಪದ
ಕಿರುನಾಲಿಗೆ..!
ಅಷ್ಟೇ..

ಅದೇ ಬೇಜಾರಿಗೆ
ಈ ಕವಿತೆ ಬರೆದೆ..